تخت شیدا

عزیزم بالاخره تخت خوابت رسید. از بس این آقای سعادت بدقولی کرد و از امروز به فردا وعده داد خسته شده بودیم. تا اینکه بالاخره دیشب ساعت ۱۱ و نیم تختتو آوردن.

بابا مصطفی از ذوق فورا سرهمش کرد و یک تشک انداخت روش و رفت روش خوابید.

تختختم مثل کمدت قشنگه.عکسشو بعدا میزارم ببینی.

وقتی مثل هر شب حدود ساعت ۳ بی خوابی زد به سرم و اومدم نشستم پای تلوزیون روی تختت خوابیدم.

فکر اینکه تو تا چند وقت دیگه روی این تخت خوابیده باشی نمیذاشت بخوابم. آخر سرم بلند شدم و این وبلاگو واست درست کردم.

مامانی از رسیدن تختت بیش از همه خوشحال شد.دستش درد نکنه.خیلی حرس خورد تا بالاخره سیسمونیت کامل شد. می خوای با هم از همینجا ببوسیمش؟  

شیداجونم فرشته ی کوچولوی مامان، خوشحالم که تو هم روزی مثل من می تونی حامله بشی و تکون خوردن یک فرشته ی کوچولو رو توی شکمت احساس کنی. مخصوصا حالا که حسابی جات تنگ شده و با هر تکون کوچولوت دل آدم زیر و رو میشه.

بعضی وقت ها که حرکت های شدید می کنی و من دادم بلند می شه بابا مصطفی می زنه زیر خنده و می گه: اگه در حال راه رفتن بودی با این تکون شدید مسیرت عوض می شد.

دائم استرس اینو دارم که نکنه خدای نکرده سالم نباشی یا ... . ولی امروز خاله صدیقه خانم می گفت نگران نباش همون خدایی که دادتش حفاظتش می کنه.خیالت راحت باشه که سالم سالمه.

خدایا ما آدما خصوصا من و مصطفی اصلا دوست نداریم هدیه ای که به کسی می دیم خراب باشه. سعی می کنیم بهترین ها را هدیه بدیم. توکه دیگه خدایی، پس اصلا درست نیست هدیه ای که می دی با ایراد باشه.خدایا یک دختر سالم و صالح و خوشگل و باهوش بهمون بده